Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Οικονομία και Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα   - από GEOR Pap


  Στο προσκήνιο σήμερα, βρίσκεται ένα και μόνο πρόβλημα. Αυτό της Οικονομίας και των προβλημάτων της Ελληνικής ειδικότερα. Οι “ειδικοί” και οι “ειδήμονες” έχουν επιστρατευτεί από το Σύστημα να εξηγήσουν στον λαό την ανάγκη λήψης μέτρων, να αναδείξουν την παθογένεια, να εξηγήσουν ότι ο λαός είναι τεμπέλης και είχε επαναπαυθεί σε έναν επίπλαστο καταναλωτικό τρόπο ζωής που δεν ήταν σύμφωνος με την οικονομική πραγματικότητα.

  Ένα πρόβλημα όμως πρέπει να το προσεγγίσουμε λίγο πιο σφαιρικά και σίγουρα εις βάθος χρόνου. Σε μια απλή εξόρμηση στο σούπερ μάρκετ της περιοχής μας, εάν αναζητήσουμε στα ράφια να αγοράσουμε το γνωστό σε όλους μας καλαμάκι για σουβλάκι, θα έρθουμε αντιμέτωποι με μια μεγάλη ανακάλυψη. Τα συσκευασμένα καλαμάκια για σουβλάκι είναι πλέον κατασκευασμένα στη Κίνα.
  Ολόκληρη χώρα δεν κατασκευάζει καλαμάκια για το “ελληνικό” και “εθνικό” τολμώ να πω έδεσμα.

  Η Ελλάδα δεν έχει παραγωγικό ιστό πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και φυσικά το ισοζύγιο εξαγωγών – εισαγωγών αποτελεί ανέκδοτο. Αρκετά χρόνια πριν, γνωστοί “Ακαδημαϊκοί Κύκλοι” θεωρούσαν ότι δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί διότι στην άγονη Ελληνική γη δεν είχαμε πρώτες ύλες και φτηνή ενέργεια.

  Η ύπαρξη πολύτιμων κοιτασμάτων πετρωμάτων και πετρελαίου παρέμεινε στη σφαίρα του “Γραφικού” και όποιος τολμούσε να επικαλεστεί αυτό το επιχείρημα αυτομάτως γινόταν και ο ίδιος γραφικός.
  Βέβαια, αρκετά χρόνια μετά τη μεταπολίτευση ξαφνικά όλοι μιλάνε για το Αιγαίο, τα πετρέλαια, τις επιδιώξεις της Τουρκίας. Η Ξάνθη και η Μακεδονία, με τον άγνωστο σε εμάς αλλά γνωστό σε άλλους οργανισμούς, ορυκτό πλούτο, ξαφνικά έχει γίνει αντικείμενο διαφορών με τις γειτονικές “φιλικές” μας χώρες.

  Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος απαξιώθηκε από μυστήριους αλλά όχι άγνωστους κύκλους. Τι έμεινε μετά;

  Η τεχνολογία. Από την δεκαετία του 70 και μετά, πολλοί Έλληνες ακαδημαϊκοί, εφευρέτες κτλ προσπάθησαν να δραστηριοποιηθούν στην Ελληνική αγορά.
  Θυμάται κανείς την ιστορία ενός οπλικού συστήματος σε ανταγωνιστική τιμή και πρωτοποριακό σχεδιασμό με την ονομασία ΑΡΤΕΜΙΣ 30; Μέχρι και παραγγελίες έγιναν από τρίτες χώρες. Το αποτέλεσμα ήταν το προϊόν να απαξιωθεί και με το καιρό να ξεχαστεί και να παραμείνει στη λήθη.
  Αντίστοιχες προσπάθειες ναυάγησαν και οι δημιουργοί αφέθηκαν στην τύχη τους τη στιγμή που οικονομικές επιδοτήσεις δίνονται σωρηδόν σε ΜΚΟ με θέμα τις χελώνες, τις φώκιες και τους μετανάστες.

  Στο εξωτερικό σε τομείς που μελλοντικά αναμένονται να έχουν οικονομική έκρηξη όπως νανοτεχνολογία, θαλάσσια βιολογία, θεραπείες με βλαστοκύτταρα κτλ, τα ηνία στις μελέτες και την έρευνα έχουν Έλληνες καθηγητές τη στιγμή που ο ακαδημαϊκός κύκλος στην Ελλάδα απαρτίζεται είτε από μισέλληνες που εκπονούν σεμινάρια στα πανεπιστήμια με θέμα τους Τσάμηδες, την πολυπολιτισμικότητα, τα δικαιώματα των Μακεδόνων, είτε από “καθηγήτριες” που αποπλανούν διάσημους τραγουδιστές για να τους κάνουν εξώγαμα, είτε από “καθηγητές” πανεπιστημίου με αυτοκίνητο ΦΕΡΑΡΙ που βέβαια υπέγραψαν ΝΑΙ στο σχέδιο ΑΝΑΝ σε μια ομαδική επιστολή.

  Αφού λοιπόν απαξιώσαμε τον πλούτο της Ελλάδος και τα καλύτερα Ελληνικά μυαλά, σειρά είχε το εμπόριο.
  Εδώ οι Ελληνικές κυβερνήσεις το κατέστρεψαν με δύο πολύ απλές κινήσεις.

  Η πρώτη κίνηση είναι αυτή που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Επίθεση άνευ ελέους σε κάθε μικρομεσαίο επιχειρηματία και μικρομάγαζο προκειμένου να τον εξαντλήσουν και να τον αφαιμάξουν οικονομικά και να δημιουργήσουν το υπόστρωμα σε πολυεθνικές εταιρείες να έρθουν να αναλάβουν το εμπόριο.
  Η δεύτερη κίνηση που ουσιαστικά βούλιαξε την Ελλάδα ήταν η κατασπατάληση των χρημάτων της Ε.Ε. καθώς και των Ελλήνων φορολογουμένων σε δραστηριότητες χωρίς ουσιαστικό εξαγώγιμο προϊόν όπως κατασκευή άχρηστων υποδομών (ολυμπιακές εγκαταστάσεις, γέφυρες καλατράβα κτλ) και δρόμους υπερτιμολογημένους.

  Αυτό μπορεί να εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ με αριστερές νοοτροπίες αλλά όχι πρακτικές στους εργαζομένους τους, αλλά ουσιαστικά μας έκανε λογιστικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση να φαινόμαστε ως απατεώνες μιας και όταν μας ρωτάνε τι κάναμε ως κράτος τα λεφτά των επιδοτήσεων της Ε.Ε., εμείς τους δείχνουμε δύο στάδια και μια κακόγουστη γέφυρα μαζί με ένα δρόμο στη Πελοπόννησο που βούλιαξε.

  Καμία καινοτομία, καμία νέα τεχνολογία. Ζούμε στη χώρα με άπλετο ήλιο και αιολική ενέργεια αλλά πρέπει να έρθει μια ξένη εταιρεία να εγκαταστήσει σταθμούς παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές γιατί πρέπει κάποιοι να βγάλουν μίζες από τις προμήθειες ανάθεσης.

  Με την κλοπή του χρηματιστηρίου δόθηκε και το τελικό χτύπημα στη ρευστότητα του Ελληνικού κράτους και λαού. Πολίτες παρασύρθηκαν και έχασαν τα χρήματά τους ενώ ακόμα και πόροι ασφαλιστικών ταμείων χάθηκαν από φουσκωμένες μετοχές.

  Με την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε, την λύση στη ρευστότητα της αγοράς δόθηκε από τις “φιλάνθρωπες” τράπεζες. Δάνεια κάθε είδους κατέκλυσαν την αγορά. Κάρτες, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, στεγαστικά. Ο Έλληνας χρεωμένος, χωρίς χρήματα, χωρίς δική του επιχείρηση αλλά υπάλληλος πλέον κάποιας εταιρείας ή δημόσιος υπάλληλος, φαίνεται να μην έχει πλέον μέλλον και ανεξαρτησία.
  Έτσι λοιπόν διαμορφώθηκε η οικονομική ιστορία του τόπου τα τελευταία 30 χρόνια και φυσικά μπήκαν και οι τελευταίες πινελιές με διαγωνισμούς, μίζες, διευθυντές εταιρειών με φιλικές σχέσεις με πολιτικά κόμματα, δομημένα ομόλογα κτλ που έσπρωξαν ακόμα πιο κάτω την Ελλάδα στο γκρεμό.

  Τώρα τι μέλλει γενέσθαι.
  Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας η εδαφική και θαλάσσια κυριαρχία της θα αποτελέσει ενέχυρο για να βγούμε από τη “κρίση”;
  Θα επαναπατρισθούν τα κυρίαρχα ελληνικά μυαλά να πάρουν τις ακαδημαϊκές θέσεις που δόθηκαν σε μισέλληνες συγκεκριμένης ιδεολογίας για να κάνουν ολόκληρες γενιές νέων αμόρφωτες;
  Πως ακριβώς περιμένουμε να πάμε μπροστά παρά μονάχα με καινοτομίες, νέες τεχνολογίες, Ελληνική Παραγωγή προϊόντων και φυσικά έντιμους πολιτικούς.

  Αν πάλι το μόνο που μας νοιάζει είναι πασαλείμματα μέχρι να ξεγελάσουμε τους Ευρωπαίους να συνεχίσουν να μας δανείζουν και εμείς να μείνουμε στα ενοικιαζόμενα δωμάτια και το “μουσακά”, με αλλοδαπούς σερβιτόρους, χτίστες και άτομα που μοιράζουν φυλλάδια φαγητού σε κάθε πόρτα τότε μάλλον δεν έχουμε κανένα μέλλον και θα γίνουμε ένα απέραντο σκυλάδικο, μια απέραντη καφετέρια, μια πρωϊνάδικη εκπομπή χωρίς τέλος.






______________________________________________________________________________
XXXXXX
XXXXXX
Δημόσιο Βήμα "ο Τοίχος"
Οι αρθρογράφοι σε παρένθεση είναι δικές μας επιλογές. Οι εκτός παρένθεσης είναι όσοι στέλνουν κείμενα τους.
Αναρτάμε τα κείμενα που στέλνετε, το λιγότερο, ανα 1 ημέρα.
Φυσικά, σε ειδικές περιπτώσεις γίνεται άμεσα. Για να στείλετε το κείμενο σας
Αρχείο αναρτήσεων στο Δημόσιο Βήμα
_________________________________________________________________________________________________
Για προβλήματα του blog (εκτός υδραυλικών), προτάσεις βελτίωσης →