Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι; -από Δάφνη Χρονοπούλου

 

Να στρώσ' καν δεν πρόλαβε η καμαριέρα και της επετέθη ο ώριμος κύριος φρέσκος από το ντους à la Μπερλουσκόνι.
Σε μιά εποχή της ζωής του που τον παρακολουθούν οι αντίπαλοί του, την ώρα που πανέτοιμος περιμέναμε πως θα αγωνιζόταν γιά το στεφάνι της καριέρας του, τη Γαλλική Προεδρία, την ώρα που ούτε ο χειρότερος εχθρός του δε θα τολμούσε να ελπίσει τέτοια γκάφα, ο Ντομινίκ Στρως Καν διέπραξε το αδιανόητο. Συμπεριφορά που ξαφνιάζει ―και πώς να μη γελάσουμε― αλλά μοναδική δεν είναι.

Δε διαφέρει από τη σύλληψη του Χιού Γκραντ με την πόρνη Ντιβάιν Μπράουν σε μιά εποχή που κι εκείνος βρισκόταν στην κορυφή επαγγελματικά, αλλά και συναισθηματικά αφού μόλις είχε παρουσιάσει στο κόσμο τη μακροχρόνια σχέση του με το μοντέλο/ηθοποιό που τον συνόδεψε στην τελετή των Όσκαρ με το Βερσάτσε υπέρσκιστο φόρεμα το στεραιωμένο με χρυσές παραμάνες.

Χόσνυ Μουμπάρακ

Με τον κόσμο στα πόδια σου, εκατομμύρια στην τράπεζα και τη γυναίκα των ονείρων των θαυμαστών σου στο σπίτι τι την θες τη μπουρδελότσαρκα αγόρι μου;

Μωραίνει Κύριος ον βουλεται απωλέσαι; Παραπραξία το ονομάζουν οι ψυχίατροι. Υπό μιά πίεση που μας γυρνά σε πρωτόγονες ορμές, σχεδόν μας ανακουφίζει να δράσουμε όχι έξυπνα μα όπως περιμένουν οι εχθροί μας από εμάς. Σαν το παιδί που αν το πούμε ζωηρό, ζωηρό θα γίνει ή σαν τη αγγλική παροιμία που λέει πως αν δώσεις στο σκυλί κακό όνομα κακό σκυλί θα έχεις.

Το Φόρεμα

Γιά τους συγγραφείς (και τους αναγνώστες κλασικών μυθιστορημάτων) η πράξη του δεν είναι πρωτοφανής. Πρόκειται (λέει ο Λουί ντε Μιραντά στη Λιμπερασιόν) γιά αντίδραση Φιλοσοφικού Ήρωα. "Γιατί με την πράξη του στο Sofitel αρνήθηκε το μέλλον που οι άλλοι είχαν χαράξει γι’ αυτόν. Μ'αυτή την έννοια η επίθεση που φέρεται να έκανε στην καμαριέρα αποτελεί μια τρελή πράξη απόλυτης απελευθέρωσης, σχεδόν έργο τέχνης."

Ότι απογειώνει η εξουσία το ξέρουμε. Ότι οι πάρα πολύ πλούσιοι δεν υπακούουν σε όλους τους νόμους το έχουμε συνηθίσει. Κι όπως λένε οι εγκληματολόγοι μιά παραβατική συμπεριφορά που δεν τιμωρείται γίνεται συνήθεια. Επειδή, συνειδητά ή όχι, το άτομο αισθάνεται υπεράνω νόμων. Πόσο περισσότερο όταν πρόκειται γιά πολιτικό και νομοθέτη.

Είναι ο τρίτος βασιλιάς που πέφτει από το θρόνο του τον τελευταίο καιρό. Ο Γκαλιάνο (με την παρανοϊκή του ρατσιστική επίθεση σε μιά άσχετη κυρία), ο Μπιν Λάντεν (που κύριος οίδε ποιά μεγαλομανία τον έσπρωξε να κρύβεται άοπλος κι αφύλακτος) και τώρα ο Στρως Καν, άρχων του χρήματος και (κατηγορούμενος ως) βιαστής.

Έχει κάτι αστρολογικό ο καιρός μας; Ανδρώνεται ο Αντίχριστος κι αρχίζει να τα βάζει με βασιλίσκους; Δεν ξέρω κι ούτε θα ήξερα. Μονάχα, από το μακρινό μου βράχο σα να διαφαίνεται κάτι κοινό. Η αυτοκαταστροφική καταβαράθρωση ως σύμπτωμα της σύγχρονης επιτυχίας που, πιά, συνεπάγεται τη σελεμπριτική διασημότητα, δηλαδή την απόλυτη και μόνιμη έκθεση σε κοινή θέα.

Σημ: Η Libération ζητά χρήματα γιά να ανοίξει τη Σελίδα της. Γι αυτό δίνω μεν το link εδώ αλλά συστήνω το πολύ καλό άρθρο στον Ανταποκριτή

Τη μεγέθυνση του κοστουμιού του Χόσνυ Μουμπάρακ με τη ρίγα-ύφανση με το όνομά του (HOSNYMUBARAK) μου την έστειλαν όταν ξεκίνησαν οι φασαρίες στην Αίγυπτο. Δε μπορώ να εγγυηθώ πως δεν είναι τρικ διότι δεν ξέρω αν γίνεται τέτοια ύφανση ούτε πόσο θα κόστιζε. Αλλά όσο τρελά ματαιόδοξο θα ήταν αν παράγγελνε τα υφάσματα των κοστουμιών του με το όνομά του στη ρίγα τόσο σοκαριστικό είναι και που μας φαίνεται λογική τέτοια ναρκισιστική σπατάλη. Αν ξέρετε (από υφάσματα ή από Μουμπάρακ) σας παρακαλώ να μου το διαλευκάνετε.
Χόσνυ Μουμπάρακ (προσέξτε τη ρίγα)

________________________
Η συγγραφέας έχει το ιστολόγιο: Δάφνη Χρονοπούλου

[ Άναυδος: Κάντε κλικ στις τρεις τελευταίες φωτό ]