Στις αρχές του 2011 ένας αστυνομικός στο Τορόντο συνέστησε στις νεαρές φοιτήτριες να αποφεύγουν να ντύνονται σαν πόρνες για να μη γίνουν θύματα σεξουαλικής επίθεσης. Πολλοί θεώρησαν προσβλητική αυτή τη σύσταση και μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης εξαπλώθηκε η αντίδραση σε πολλές πόλεις του κόσμου και γεννήθηκε το κίνημα “Slutwalks”.
Στις 13 Αυγούστου οι Slutwalks έκαναν πορεία στην Ουάσιγκτον κατά της σεξουαλικής βίας και κατά της συνήθειας να ρίχνουν το φταίξιμο στα θύματα. Πάνω από χίλια άτομα πήραν μέρος, νέοι, μεγάλοι, γυναίκες, άντρες, γονείς με τα παιδιά τους, ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι. Πολλοί ήταν ντυμένοι προκλητικά, όπως η Tracy Regal που φορούσε μαύρο, στενό, σούπερ μίνι φόρεμα, ψηλοτάκουνες μπότες και είχε πολύ έντονο μακιγιάζ. Στο πέτο της μια ετικέτα έγραφε: «Είμαι καθηγήτρια, όχι πόρνη».
«Είμαστε εδώ για να αποδείξουμε ότι δεν έχει σημασία πώς φαινόμαστε. Δεν επιδιώκουμε να γίνουμε θύματα», είπε η Tracy. Άλλες πρόσθεσαν: «Το γεγονός ότι έχουμε αυτή την εμφάνιση, επειδή έτσι μας αρέσει, δεν μας μετατρέπει σε αντικείμενα, ώστε κάποιος να έρθει και να μας αφαιρέσει τη βούληση. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για σεξουαλική επίθεση».
Ασφαλώς. Καμιά δικαιολογία δεν υπάρχει για τις σεξουαλικές επιθέσεις που υφίστανται οι γυναίκες παντού στον κόσμο. Αλλά, αν κυκλοφορούμε με σούπερ μίνι στενά φορέματα, ψηλοτάκουνες μπότες, έντονο μακιγιάζ και φανταχτερά κοσμήματα, άντε μετά να πείσουμε το βιαστή μας ότι είμαστε καθηγήτριες και διδάσκουμε Αριστοτέλη στο κολλέγιο.
Γιατί οι γυναίκες ντύνονται προκλητικά; Επειδή έτσι θέλει η μόδα, είναι η αυτονόητη απάντηση. Και γιατί θέλει η μόδα να ντύνονται προκλητικά οι γυναίκες; Εδώ οι απαντήσεις ποικίλλουν:
Επειδή σήμερα η γυναίκα είναι απελευθερωμένη. (Ναι, αλλά γιατί τότε δεν ντύνονται προκλητικά και οι άντρες;)
Επειδή σήμερα οι άντρες δεν είναι σεξουαλικά πεινασμένοι και πρέπει να τονώσουμε κάπως το ενδιαφέρον τους.
Επειδή παραδοσιακά η γυναίκα προκαλεί και προσκαλεί τον άντρα.
Στο παιχνίδι των δύο φύλων η γυναίκα έχει αναλάβει έναν ύπουλα παθητικό ρόλο προσκαλώντας και προκαλώντας τον άντρα με διάφορους σιωπηλούς τρόπους, με το βλέμμα, το χαμόγελο, τις κινήσεις του σώματος κι ακόμα με το μακιγιάζ, την κόμμωση και το ντύσιμό της. Το νόημα όλων αυτών είναι μια σαφής πρόσκληση: «Έλα!».
Θεωρητικά η πρόσκληση απευθύνεται σε όλους τους άντρες, στην πράξη όμως η γυναίκα ενδιαφέρεται να εντοπίσει και τελικά να επιλέξει αυτόν που της αρέσει και της ταιριάζει. Ο άντρας από τη μεριά του με τον παραδοσιακό ρόλο του ενεργητικού αρσενικού θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα ελπίζοντας να είναι αυτός ο εκλεκτός. Κατά κανόνα το πλησίασμα γίνεται με λόγια, με υπονοούμενα, με εύγλωττες ματιές και χαμόγελα. Αν όλα πάνε καλά, ακολουθεί το ζευγάρωμα. Αν όχι, όλα σταματούν σ’ αυτό σημείο και η γυναίκα και ο άντρας στρέφονται προς άλλους υποψήφιους.
Το παιχνίδι αυτό παίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια και από ένστικτο πια οι γυναίκες και οι άντρες αναλαμβάνουν το ρόλο τους, χωρίς κανείς να τους τον έχει διδάξει από πριν.
Στην εποχή μας οι γυναίκες έχουν γίνει πάντως πιο επιθετικές. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, επειδή μια επιθετική γυναίκα αφαιρεί από τον άνδρα το πλεονέκτημά του, δηλαδή την πρωτοβουλία και την ενεργητική δράση. Και καθώς σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, οι νεαροί άντρες συχνά σαστίζουν και δεν ξέρουν πώς να φερθούν. Πρόκειται για μια μεταβατική, υποθέτω, κατάσταση και κάποια στιγμή τα δύο φύλα θα σταθεροποιηθούν στους νέους τους ρόλους και όλα θα ταχτοποιηθούν.
Παρά την εξέλιξη όμως αυτή που φαίνεται να έχει μετακινήσει κάπως τη γυναίκα από τον παραδοσιακό της ρόλο, εξακολουθούν να ισχύουν δύο παραδοσιακές συνήθειες:
α)Το ντύσιμο των γυναικών που γίνεται όλο και πιο προκλητικό και
β) οι βιασμοί των γυναικών.
Ένα προκλητικό ντύσιμο δεν έχει άλλο σκοπό από το να προκαλέσει, νομίζω ότι αυτό είναι σαφές. Μια και οι άντρες εμφανίζονται σήμερα διστακτικοί και αμήχανοι, καλό είναι να τους κινήσουμε το ενδιαφέρον αποκαλύπτοντάς τους το σώμα μας λίγο περισσότερο. Μια γυμνή πλάτη, ένα βαθύ ντεκολτέ, μια κοντή φούστα είναι ό,τι πρέπει για να τραβήξει πάνω μας τα αντρικά βλέμματα.
Δυστυχώς οι άντρες που καρφώνουν πάνω μας τα μάτια τους δεν είναι όλοι το ίδιο ψύχραιμοι και δεν διαθέτουν όλοι την κοινή λογική που λέει «κοιτάτε, αλλά μην αγγίζετε». Αρκετοί από αυτούς -που προφανώς δεν ανήκουν στους σαστισμένους και αμήχανους- παρερμηνεύουν ένα τέτοιο ντύσιμο και η δική τους λογική λέει: «Αυτή τα θέλει».
Αρκετές φορές πράγματι αυτή τα θέλει. Άλλες φορές δεν τα θέλει ακριβώς, απλά ακολουθεί τη μόδα και χαίρεται να προσελκύει τα αντρικά βλέμματα. Γυναίκες με υπερβολικά τολμηρό ντύσιμο τάχα αγανακτούν, όταν οι άντρες τις κοιτάζουν επίμονα. «Τι κοιτάζει έτσι αυτός; Δεν έχει ξαναδεί γυναίκα;» λένε στην παρέα τους. Όμως ξέρουν πολύ καλά γιατί συμβαίνει αυτό και κατά βάθος νιώθουν πολύ κολακευμένες.
Υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο συμπεριφορές, στις γυναίκες που απλώς κολακεύονται να τις κοιτάζουν και στις γυναίκες που πράγματι τα θέλουν.
Κάποιοι άντρες ωστόσο δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά. Γίνονται τότε επιθετικοί και ενοχλητικοί και οι γυναίκες -με το μισό κορμί τους έξω- απορούν και δυσανασχετούν..
Όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε να το περιμένουν. Δεν κυκλοφορούμε σε ένα κόσμο ανηδονικών αντρών. Πολλοί από αυτούς έχουν παραμείνει στον παραδοσιακό ρόλο του κυνηγού και αυτοί θα αναλάβουν αμέσως πρωτοβουλίες. Η άρνηση της γυναίκας δεν θα τους αποθαρρύνει. «Τα θέλει», σκέφτονται, «αλλά κάνει τώρα τα νάζια της». Κάποιοι που δεν είναι και πολύ στα καλά τους ενδέχεται να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο. Θα επιχειρήσουν να απομονώσουν τη γυναίκα και να τη βιάσουν. Αργότερα στο δικαστήριο θα δικαιολογηθούν ότι η γυναίκα τούς είχε προκαλέσει, το ίδιο θα υποστηρίξουν και οι συνήγοροί τους.
Ο βιασμός φυσικά δεν δικαιολογείται με τίποτε και πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά, αλλά εδώ το θέμα μας δεν είναι ο βιαστής, είναι η γυναίκα που άθελά της προκαλεί το ενδιαφέρον του βιαστή.
Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να ντύνεται, όπως της αρέσει, αρκεί να μην προσβάλει το δημόσιο αίσθημα. Η μόδα μπορεί να είναι προκλητική, αλλά δεν προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα και οι γυναίκες την ακολουθούμε γιατί πιστεύουμε ότι έτσι γινόμαστε πιο ελκυστικές. Με το προκλητικό ντύσιμο όμως τραβάμε και την προσοχή των ανώμαλων, ας μην το ξεχνάμε αυτό.
Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να πιει το ποτό της με κάποιον που γνώρισε πριν λίγα λεπτά. Αν είναι προκλητικά ντυμένη, μάλλον του έχει στείλει σήμα ότι είναι εύκολη. Μπορεί να μην είναι, αλλά ο μελλοντικός βιαστής θα μείνει στην αρχική εντύπωση, ας μην το ξεχνάμε κι αυτό.
Μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να δεχτεί την πρόσκληση κάποιου να πάνε στο σπίτι του και έχει το δικαίωμα επίσης να αλλάξει γνώμη την τελευταία στιγμή και να μη θέλει να κάνει σεξ μαζί του. Ο φυσιολογικός άντρας θα το δεχτεί αυτό, όσο κι αν δεν του αρέσει. Ο υποψήφιος βιαστής όμως θα εκμανεί με την άρνησή της και θα τη βιάσει, ας μην το ξεχνάμε ούτε κι αυτό.
Σε ένα κόσμο που δεν είναι αγγελικός, που κυκλοφορούν κάθε λογής προβληματικοί άνθρωποι, που ακόμα η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο ηδονής, το προκλητικό ντύσιμο είναι τελικά ένα κάλεσμα που μπορεί καμιά φορά να μη μας βγει σε καλό. Είναι σαν να έχουμε διάπλατες τις πόρτες του σπιτιού μας με όλα τα αγαθά του Θεού σε κοινή θέα και μετά να διαμαρτυρόμαστε, επειδή μπήκαν μέσα κλέφτες και μας έκλεψαν.
________________________
Η συγγραφέας έχει το ιστολόγιο: Καίτη Βασιλάκου
▼ 14 σχόλια στο
Μου δώσατε υλικό σκέψης για να έχω άποψη στο συγκεκριμένο κοινωνικό θέμα αντιπαράθεσης.
Όταν από τη φύση την ίδια, η γυναίκα έχει το ρόλο της πρόκλησης και της πρόσκλησης χρησιμοποιόντας ανάμεσα σε άλλα και το πως ντύνεται, τότε το αίτημα "το πως ντυνόμαστε δεν είναι μήνυμα για το τι θέλουμε" στην ουσία απαιτεί να πλάσουμε ένα τεχνικό κόσμο, ανάποδα στις αντιλήψεις του άντρα που έχει δημιουργήσει η ίδια πάλι κοινωνία, οι ίδιες οι γυναίκες. Γιατί αν από μικροί είχαμε "εκπαιδευτεί" στο οτι πρόκληση είναι πχ μόνο όταν η γυναίκα ξύνει τη μύτη της ακόμη και αν φοράει κελεμπία, πιστεύω θα υπήρχε διαφορετική συμπεριφορά από τους φυσιολογικούς τουλάχιστον άντρες στα "ξεβράκωτα" ραντεβού.
Δηλαδή συμβαίνει μια οξύμωρη κατάσταση στην οποία ο άντρας συμπιέζεται και από τις δύο πλευρές από το αιτήματα του ίδιου κοινωνικού κομματιού. Γιατί και τον έμαθαν οτι πρόκληση-πρόσκληση είναι ένα μίνι στα ραντεβού και ταυτόχρονα απαιτούν επιτακτικά-ανθρωπιστικά-δικαιωματικά να μην κρίνει ο άντρας από αυτό.
Φυσικά και ο βιασμός είναι αισχρή και αξιόποινη πράξη, και μάλιστα πράξη ανώμαλου. Συζητάω το όλο σχήμα όπως το απαιτούν οι γυναίκες. Εμ μας μεγαλώνουν έτσι, με την ψ αντίληψη, εμ και απαιτούν να μην κρίνουμε έτσι.
Φυσικά είναι σίγουρο οτι οι ίδιοι που αναρωτιούνται γιατί τα πάντα στη δική μας χώρα ανάγονται σε αριστερά-δεξια είναι οι ίδιοι πού θα πεταχτούν να το θέσουν σε ιδεολογικό επίπεδο. Περιμένετε και θα δείτε. Όλο και κάποιος "προοδευτικός" θα σχολιάσει σε λίγο.
Καπετάνιε, πράγματι έτσι μεγαλώνουμε τα αγόρια στην Ελλάδα και μετά έρχονται οι παρανοήσεις και τα παρατράγουδα.
Κυρία Βασιλάκου ευχαριστώ για το θαυμάσιο άρθρο για το σοβαρό αυτό θέμα.
Ένα σχόλιο για τη φράση:
'αφαιρεί από τον άνδρα το πλεονέκτημά του, δηλαδή την πρωτοβουλία και την ενεργητική δράση..; Το πλεονέκτημα σε κάθε είδους κοινωνία το έχει ο δυνατότερος. (Θυμάστε το παραδοσιακό ΄πλεονέκτημα' του φεουδάρχη να παίρνει την παρθενία σε κάθε γάμο;') Άρα απαραίτητο είναι να τα ξεπεράσει αυτά ο σύγχρονος άνδρας αν θέλει να επιβιώσει με τα καινούργια δεδομένα.όσο κι εκείνο το παλιό το 'άνδρας είναι & τον προκάλεσαν' λες κι είναι ζώο.
Επίσης, ήθελα να θυμίσω επειδή δεν έτυχε να αναφερθεί πως αυτή η γυμνή πρωτοβουλία είναι μιά της λίστας του Gene Sharp που επηρέασε κάθε επάνάσταση των τελευταίων χρόνων.
Αυτές οι διαμαρτυρίες κάνουν καλό στους αληθινούς άνδρες.
Δάφνη, το πλεονέκτημα έπρεπε κανονικά να γραφεί εντός εισαγωγικών, μια και σήμερα δεν θεωρείται και τόσο πλεονέκτημα. Οι σημερινοί άνδρες, πρέπει να το παραδεχτούμε, κάνουν μεγάλη προσπάθεια να συγχρονιστούν με το πνεύμα της εποχής. Χρόνος χρειάζεται, νομίζω.
Βασικά τα μαμόθρεφτα της μαμάς, εμείς, καλούμαστε να μεγαλώσουμε μαθαίνοντας πράγματα που παρατηρώ οτι οι γυναίκες γνωρίζουν από τη φύση τους, δηλαδή τα έχουν ετοιμα από μωρά.
Όπως έλεγε ένας γκομενιάρης φίλος μου σε ένα σύγχρονο ραντεβού βρίσκονται μια τίγρη και ένα προβατάκι. Το προβατάκι είναι ο άντρας. Γιατί μπορεί να μάθει μόνο από παθήματα. Δεν έχει καμία άλλη πηγή γνώσης.
Χωρίς έτοιμες γνώσεις από πριν γιατί οι κοινωνία μαθαίνει τον άντρα άσχετα πράγματα για τις σχέσεις και τα ραντεβού. Μέχρι όμως να τα μάθεις μόνος σου έχεις καλοπεράσει στα καπρίτσια της μιας και της άλλης. Κάποτε αν δεν παντρευτείς νωρίς φτάνεις να έχεις το στήσιμο του Κλούνεϊ μετά από εμπειρίες με ρεζιλίκια και φάπες αλλά καμώνεσαι πως έτσι γενήθηκες.
Τα πάντα είναι φτιαγμένα με διπλή βαθμολογία. Άλλη για τον άντρα άλλη για την γυναίκα.
Ο άντρας είναι που πρέπει να προσεγγίσει, να δώσει την χαρά της απόριψης σε όποια δεν αρέσει, και όμως αυτή θα συνεχίσει να στέλνει λάθος μηνύματα και να τον προκαλεί όπως η γάτα παίζει τόπι το ποντίκι. Αυτό αν το έκαναν οι άντρες από σύστημα όπως οι γυναίκες θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε σαν φύλο. Όμως όταν το κάνουν οι γυναίκες σαν καθιερωμένο καθεστώς ουδείς κρίνει και ουδείς βάζει ‘πόιντ ζερό’ στην απέναντι του. Η γυναίκα στην κοινωνία των ραντεβού μπορεί να κάνει σαχλαμάρες, κατινιές, κουτσομπολιά, χαριτωμενιές σε πολλούς μαζί και κρίνεται σε άλλο σύστημα βαθμολογίας από τον άντρα. Ο άντρας με το τίποτα κρίνεται αμέσως κρύος, σαχλαμάρας, γελοίος, υποχόνδριος.
Η γυναίκα μπορεί να ρίξει κοπλιμέντο κοινώς να την πέσει σε κάποιον και απαιτεί να μην αντιμετοπιστεί άσχημα όταν δεν αρέσει στον άντρα. Ο άντρας αν δεν αρέσει σε αυτήν που προσεγγίζει είναι αυτόματα γελοίος και θεωρείται δεδομένο από τον γυναικείο κόσμο το δικαίωμα να τον προσβάλει χωρίς να κρίνεται η ίδια για αυτό. Συμφωνώ μόνο για τους χλιμίτζουρες πέφτουλες.
Ο άντρας πρέπει να φροντίσει για την σωστή προσέγγιση. Για την σωστή επιλογή στο μέρος διασκέδασης. Να πληρώνει καφέδες και γεύματα. Να είναι πνευματώδης στο ραντεβού. Λες και είναι αριανός να μην τραβάνε το μάτι του επίμαχα σημεία αλλά στο κρεβάτι να είναι και θερμός. Να έχει στρωτό ιστορικό σπουδών και προοπτικών δουλειάς. Να έχει αυτοκίνητο όταν η συνομίληκη που τον κρίνει δεν είναι ικανή να αγοράσει ούτε πατίνι. Να είναι καλός οδηγός. Να ξέρει από μουσική. Να ξέρει λογοτεχνία. Να έχει εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Να είναι ευαίσθητος δέκτης και να κάνει μπλονζόν σα τον Νικοπολίδη να προλάβει την βαριεστημάρα της γυναίκας.
Η γυναίκα από την άλλη θεωρεί σε τέτοιο βαθμό οτι έχει μονοπώλιο να κρίνει όλα τα παραπάνω που αν γυρίσει ο άντρας και της πει 'εσύ που με κρίνεις τι είσαι εκτός από φουστάνι λούσα και άποψη;' θα τον κοιτάξει σαν τρελό που είναι σκαστός και τον ψάχνουν. Ταυτόχρονα η ίδια αυτή γυναίκα θέλει να είναι φεμινίστρια χωρίς να θεωρείται ρατσιστικό αλλά τον καφέ συνεχίζει να τον πληρώνει ο άντρας και συνεχίζει να κρίνεται αν είναι απλώς υδραυλικός ενώ η γυναίκα έχει μόνο το βρακί της. Όλα αυτά μαζί η ίδια που διεκδικεί το δικαίωμα να είναι και φεμινίστρια όχι χανούμισα.
Εσείς όλες που με διαβάσατε δεν τα κάνετε αυτά. Είναι καταδικαστέα πράγματα και οι γυναίκες δεν είναι όλες ίδιες. Καλά. Ότι πείτε.
Συμπέρασμα. Η κοινωνία έχει ήδη καλομάθει τις γυναίκες σε εξωφρενικό βαθμό. Εξακολουθεί όμως να είναι ιν να ασχολούνται οι πάντες με εφευρέσεις προβλημάτων της γυναίκας και ο άντρας συνεχίζει να είναι άουτ! Αν εξαιρέσει κανείς συλλόγους για την κακοποίηση της γυναίκας, ή εργασιακά θέματα σε τριτοκοσμικές χώρες, όλα τα άλλα είναι κανονικοί φερετζεδες σκοταδισμού που όμως είναι της μόδας να θεωρούνται πρόοδος.
Τα είπα και ανακουφίστηκα ο άνθρωπος!
Γιάννη, πολύ καλά έκανες και τα είπες και έτσι είναι η πραγματικότητα δυστυχώς. Φυσικά η γυναίκα που περιγράφεις, μόνο φεμινίστρια δεν είναι. Βολεμένη είναι και θέλει να πατά σε δυο βάρκες συγχρόνως. Η γυναίκα που θέλει να είναι ισότιμη με τον άνδρα, δεν τα κάνει αυτά. Από την άλλη όλα αυτά τα κόλπα και τα νάζια αποδεικνύουν περίτρανα ότι η κοινωνία επιτρέπει μια τέτοια συμπεριφορά στις γυναίκες, επειδή δεν τις θεωρεί ισότιμες με τους άνδρες. Αλλιώς θα κρίνονταν κι αυτές το ίδιο αυστηρά.
Στην κοινωνική κατάσταση του σήμερα που τα σκιάζει το συμφέρον και τα πλακώνει η κατευθυνόμενη άποψη, καταφέρατε παρόλαυτα να φτιάξετε μια σειρά σχολίων που συζητάει με ουσία και προβληματίζεται με βάθος. Όλοι σας. Υποκλίνομαι.
Παρεμπιπτόντως, για να "ευθυμήσομεν", δείτε και αυτό: "Ανέκδοτον..."
Η γυναίκα δεν είναι ασθενές φύλο. Είναι καταπιεζόμενη κοινωνική ομάδα. Στα πενεπιστήμια οι περισσότεροι είναι άντρες. Στη πολιτική οι περισσότεροι είναι άντρες. Στους χώρους δουλειάς οι γυναίκες αμοίβονται λιγότερο για ίση εργασία. Στην εργασία δεν υπάρχει σεβασμός στην έγκυο γυναικα. Η γυναίκα θεωρείται κατώτερη. Πρέπει να αγωνιστούμε για μια ίση κοινωνία!
Άναυδε, σε ευχαριστώ. Το "Ανέκδοτον" καταπληκτικό. Δείχνει ακριβώς τη γυναικεία και την ανδρική ψυχολογία.
Νίκο Σαρ. το σχόλιό σου δείχνει ότι έχεις συλλάβει τα μηνύματα των καιρών. Η γυναίκα πρέπει να γίνει ισότιμη με τον άνδρα και στα προνόμια και στα καθήκοντα.
@Νίκος Σαρ.
@Καίτη Βασιλάκου
Η γυναίκα δεν είναι καταπιεζόμενη στις δυτικές κοινωνίες. Αν θέλετε να τσιρίξετε και να ανδραγαθήσετε πηγαίνετε όπου συμβαίνει και αγωνιστείτε εκεί.
Στα καθημάς η ανιστότητα είναι υπέρ της γυναίκας και εις βάρος του άντρα!
Στα πανεπιστήμια οι καθγήτριες είναι λιγότερες γιατί δεν ενδιαφέρονται. Αν και νομίζω τα τελευταία χρόνια βλέπω πολλές επομένως να σβήσουμε αυτή την ατάκα πια.
Στη πολιτική απλά εμφανίζονται λίγες της προκοπής και οι άλλες είναι σούργελα που σπρώχνονται να ανέβουν. Ήρθε ο ΓΑΠ να το παίξει πρόοδος και κόντεψε να διορίσει ντέ και καλά γυναίκες και στα κεραμίδια. Ήταν δεν ήταν της προκοπής η άλλη, η "πρόοδος" ήθελε να την κάνει υπουργό για να την πούνε πρόοδο. Αυτό ήταν αξιοκρατία ή πρόοδος διακρίσεων και φασισμού; Τώρα όμως που όλοι βρίζουν τον ΓΑΠ σαν φυτευτό όχημα ξένων συμφερόντων κάτι αρχίσατε να βλέπετε από το ένα μάτι για την "πρόοδο" του.
Αν οι γυναίκες μένουν έγκυες και τις απολύουν,οι άντρες πάνε φαντάροι και τους απολύουν. Ο στρατευμένος "προοδευτισμός" σας όμως δεν το βλέπει αυτό σαν μια γενικευμένη κοινωνική κατάσταση που ο εργοδότης λειτουργεί ασχέτως φύλου αλλά οτι είναι κάτι σχετικό ΜΟΝΟ με τις γυναίκες. Αφού δεν ντρέπεστε για αυτές τις "προοδευτικές" μάσκες τι άλλο να πω;
Ελεος! βοήθεια! φτάνει πιά! Οι ασυναίσθητα στρατευμένοι "προοδευτικοί" μας έχετε γανώσει τον αδόξαστο!
Καπετάνιε, και οι άνδρες σήμερα περνούν δύσκολα, γιατί ακόμα δεν έχουν επανακαθοριστεί με ακρίβεια τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις ανδρών και γυναικών. Βρισκόμαστε σε μεταβατική περίοδο.
Η αριστερά χρειάζεται μια αναδιατύπωση πλέον. Δεν κάνω πίσω στα θέματα της γυναίκας. Εννοώ οτι πρέπει να αναδιατυπωθούν οι στόχοι, τα μέσα, και η διεθνιστική πλατφόρμα της ιδεολογίας στο σύγχρονο περιβάλλον. Περίπου σε αυτή την αντίληψη είναι πολύς κόσμος πλέον και είναι αυτά που συζητάμε καθημερινά.
Aeras, πολλά πράγματα πρέπει να μελετηθούν ξανά και να αναδιατυπωθούν οι διάφορες θέσεις μας. Ένα από αυτά είναι και η πραγματική ισοτιμία των δύο φύλων.
Δημοσίευση σχολίου