Μέρες Αργίας (Διάφανα Κρίνα)

 

στιχοι: Διονύσης Καψάλης

Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.
 Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
 εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου.
 Γονιός δεν θα 'ναι να μου πει "σήκω και ντύσου,
 καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.
 Θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει,
 όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
 Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου

________________________
Στο youtube κάποιος σχολίασε:

To tragoudi milaei ksekathara gia to thanato,o opoios den tha erthei kapoia
Mera Argeias(dld diaforetikh apo tis alles) ,Pou tha ton Perimeneis kai tha
Diavazeis gi auton....Oute siga siga,San pateras pou tha sou pei
Ntysou,prepei na fygoume...Tha rthei Ksafnika,kai auth wra h Psyxh sou tha
Sparasetai gia to telos tou swmatos Sou.