Η Ναόμι Κλάιν μιλάει με μια τόσο απαλή φωνή που δεν μπορείς να φανταστείς ότι κρύβει μέσα της τόσο δυναμισμό. Και επίσης, ούτε ότι αυτή η 40χρονη Καναδέζα θεωρείται από πολλούς μία από τις πιο μαχητικές δημοσιογράφους της εποχής μας, με τέτοια απήχηση στην αμερικανική Αριστερά που πολλοί να τη θεωρούν ακόμη και διάδοχο του Νόαμ Τσόμσκι.
Οταν λοιπόν τη ρωτήσαμε ποια είναι η άποψή της για την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στην Ελλάδα, υπήρξε καταπέλτης: «Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Εχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι».
Η κυρία Κλάιν μένει μόνιμα στο Τορόντο του Καναδά, μαζί με τον σύζυγό της Αβι Λιούις. Στην ελληνική γλώσσα κυκλοφορεί το τελευταίο βιβλίο της με τίτλο «Το δόγμα του σοκ» («Τhe Shock Doctrine»), το οποίο αποτελεί μια σκληρή πολεμική εναντίον του «καπιταλισμού της καταστροφής», όπως η ίδια τον αποκαλεί.
Στο βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν υπάρχει μια λεπτομερέστατη καταγραφή της δράσης του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες την τελευταία 30ετία, όπου αποτυπώνονται οι δραματικές επιπτώσεις της παρέμβασής του, κυρίως στη Λατινική Αμερική (Αργεντινή, Βολιβία), αλλά επίσης στη Ρωσία.
«Παρακολουθώ από πολύ κοντά την ελληνική κρίση και φυσικά την παρέμβαση της τρόικας του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» η κυρία Κλάιν.
«Αυτό που με εντυπωσίασε», σημειώνει, «ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, ήταν ότι οι Ελληνες αντιστάθηκαν στα όσα πήγαιναν να τους επιβληθούν. Οταν μάλιστα και στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαμε την κρίση με τις τράπεζες, επεσήμαινα το γεγονός αυτό σε αμερικανούς συνομιλητές μου».
Μετά βέβαια το κλίμα σταδιακά άλλαξε. «Οταν τα πράγματα δυσκόλεψαν,άρχισε η “εκπαίδευση”.
Κατ΄ αρχάς,το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι,ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου». «Πρόκειται» τονίζει η γνωστή συγγραφέας «για μια κλασική περίπτωση όπου οι κυβερνήσεις βρίσκουν το κατάλληλο άλλοθι. Αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ας φέρουμε κάποιους άλλους να το κάνουν για εμάς».
Κατά μία έννοια, «η περίπτωση της Ελλάδας είναι εμβληματική.
Στην πορεία,ο στόχος από την παρέμβαση της τρόικας άλλαξε» υπογραμμίζει. «Αν το δει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μιλάμε πλέον απλώς για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της οικονομίας.
O σκοπός είναι η απενοχοποίηση των τραπεζών,η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων» λέει η κυρία Κλάιν.
«Σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία»
«Γιατί το κοστούμι του ΔΝΤ δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε χώρας και είναι ίδιο για όλες;» ήταν μία από τις ερωτήσεις προς την κυρία Κλάιν.
«Πραγματικά δεν μπορώ να σας δώσω ξεκάθαρη απάντηση» παραδέχεται με μια μικρή δόση ενοχής. «Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάλαβαν ας πούμε ότι, καθώς η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση, ο πληθωρισμός λογικά θα ανέβαινε. Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο» προσθέτει. «Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008,οι περισσότεροι ανέμεναν ότι το ΔΝΤ θα άλλαζε μυαλά. Περιμέναμε ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο θα υπερίσχυε του αμερικανικού. Τώρα γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιοπαραμένει άγνωστο. Ισως οι άνθρωποι του ΔΝΤ να έχουν πέσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ιδεολογική παγίδα».
Ωστόσο, όπως εξηγεί η κυρία Κλάιν, μετά και την εμπειρία της Αργεντινής, «το ΔΝΤ ήταν έτοιμο κυριολεκτικά να χρεοκοπήσει, τόσο ιδεολογικά όσο και χρηματικά. Σε αυτό είχε βοηθήσει και η οικονομική κρίση μετά το 2008.
Μην ξεχνάτε ότι το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του. Και βέβαια η εικόνα του στον αναπτυσσόμενο κόσμο ήταν τόσο κακή που οι ηγεσίες των χωρών αυτών δεν ήθελαν να το δουν μπροστά τους». «Τώρα όμως» επισημαίνει «το ΔΝΤ βρήκε μια νέα "αγορά": την Ευρώπη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία».
Τι λέει για τον Ομπάμα
«Οι νέοι άνθρωποι έχουν χάσει πλέον τον ενθουσιασμό που είχαν για τον Μπαράκ Ομπάμα » δηλώνει η κυρία Κλάιν. «Ο Ομπάμα ήταν εκπληκτικός στην προεκλογική εκστρατεία του. Εκανε τους Αμερικανούς να αισθάνονται ότι μπορούν να γίνουν καλύτεροι.
Ωστόσο, στην Ουάσιγκτον υπάρχουν ορισμένα θέματα που είναι ταμπού,όπως η Γουόλ Στριτ ή το Ισραήλ. Και ο Ομπάμα δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει αυτό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Δημοκρατικοί να χάσουν την εμπιστοσύνη της βάσης τους. Πάρτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τώρα που έφυγε από τον Λευκό Οίκο ο Λάρι Σάμερς οι φήμες λένε ότι θα τον αντικαταστήσει ένα στέλεχος της Γουόλ Στριτ. Ολα αυτά θα κριθούν στις επικείμενες εκλογές για το Κογκρέσο» καταλήγει.
Η «Πασιονάρια» του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης
Οταν ήταν μικρή, η Ναόμι Κλάιν συνήθιζε να ψωνίζει συνέχεια. Ποιος να φανταζόταν ότι αρκετά χρόνια αργότερα θα έγραφε ένα βιβλίο που από πολλούς χαρακτηρίστηκε η «Βίβλος» κατά των πολυεθνικών. Το «Νo Logo: Νo Space, no choice, no jobs: Η βίβλος του αντι-εταιρικού ακτιβισμού», που εκδόθηκε το 2000, τη μετέτρεψε ουσιαστικά σε «πασιονάρια» του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης.
Γεννηθείσα το 1970 στο Μόντρεαλ από αριστερή οικογένεια που μετανάστευσε το 1967 από τις ΗΠΑ στον Καναδά λόγω αντίθεσης στον πόλεμο στο Βιετνάμ, η νεαρή Ναόμι μεγάλωσε σε ένα πολιτικοποιημένο περιβάλλον. Σήμερα ερευνά μανιωδώς διάφορα θέματα και προσφέρει μια εναλλακτική ματιά στα πράγματα.
Το 2007 εκδόθηκε «Το δόγμα του σοκ» και, όπως λέει η ίδια, «δεν αποφάσισα εγώ να γράψω αυτό το βιβλίο. "Εκείνο" το αποφάσισε για μένα. Είχα πάει στο Ιράκ όταν ο Πολ Μπρέμερ διοικούσε τη χώρα αμέσως μετά τον πόλεμο. Οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει να εφαρμόσουν την τακτική του “σοκ και δέους” με την οποία κέρδισαν τον πόλεμο και στην οικονομία. Αδιαφόρησαν πλήρως για το τι συνέβαινε στο Ιράκ και ήθελαν να ιδιωτικοποιήσουν αμέσως τα πάντα. Να φανταστείτε ότι ο διερμηνέας μου δεν γνώριζε να υπάρχει λέξη για την ιδιωτικοποίηση στα ιρακινά. Ετσι άρχισα να γράφω για τον καπιταλισμό της καταστροφής γνωρίζοντας από πρώτο χέρι και την εμπειρία της Αργεντινής».
Το νέο βιβλίο της θα έχει θέμα την κλιματική αλλαγή και έχει ήδη αρχίσει έρευνα. Για αυτό και έχει περιορίσει τις διαλέξεις της ανά τον κόσμο αλλά προλαβαίνει να γράφει άρθρα για έντυπα όπως η βρετανική εφημερίδα «Guardian» και το αμερικανικό περιοδικό «Τhe Νation».
________________________
Αναδημοσίευση από Αντίφωνο (παρουσιάζοντας tovima.gr: ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΪΝ "Σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι")
Ανέβηκε στο Δημόσιο Βήμα από "Άναυδος blog"
▼ 6 σχόλια στο
Διάβασα πρόσφατα το «Δόγμα του Σόκ» (εκδ Λιβάνης), στα Ελληνικά. Δεν το κατάφερα όλο γιατί είναι μεγαλούτσικο, αλλά την βασική ιδέα την πήρα. Το βίντεο που έχει στο τέλος του άρθρου περιέχει όλη την ουσία του βιβλίου.
Δεν το βρίσκω καθόλου συνομοσιολογία, επίσης η Κλάιν παραθέτει τα στοιχεία εξαιρετικά εμπεριστατωμένα με ντοκουμέντα και ιστορική τεκμηρίωση. Απλά το θέμα είναι ότι δεν ξέρεις τι να πρωτοσκεφτείς για το «σύστημα» πια, τρελαίνεσαι, γιατί δεν είναι η μόνη με ανάλογη οπτική στο θέμα. Ανάλογα λένε πολλοί αναλυτές. Συνοψίζω αυτό που σκέφτομαι με την παρατήρηση που έχει γράψει ο Άναυδος παλιότερα: αν τελικά έχει διαφορά η άσκηση της εξουσίας στην Δημοκρατία από άλλα καθεστώτα.
ΥΓ
Γιατί δεν αναρτήσατε κατευθείαν το άρθρο από την αρχική πηγή;
@Kapetanios
Αρχίζω ανάποδα. Στο Αντίφωνο πρόσθεσαν το βίντεο και θεωρήσαμε καλό να αναφέρουμε και τα δύο.
Το βιβλίο το έχω και εγώ.
[" Συνοψίζω αυτό που σκέφτομαι με την παρατήρηση που έχει γράψει ο Άναυδος παλιότερα: αν τελικά έχει διαφορά η άσκηση της εξουσίας στην Δημοκρατία από άλλα καθεστώτα. "]
Μου έκανες καλή πάσα. Νομικά, η εξουσία ανάλογα το καθεστώς έχει αρκετές διαφορές. Θεσμικά, αγεφύρωτες. Στην πράξη; Καμία. Αυτό διαπιστώνω καθημερινά, και (θερμο)παρακαλώ όποιον έχει αντίθετη άποψη να με πείσει περί του αντιθέτου. Θα μου κάνει πολύ μεγάλο δώρο.
Γιατί πλέον, με όλα αυτά που βιώνουμε και προσωπικά, όχι μόνο από αναλύσεις και παραθέσεις σαν του βιβλίου, έχω αρχίσει να μην πιστεύω σε τίποτα και σε κανέναν, και δεν φταίω καθόλου εγώ για αυτό.
Αυτός είναι και ο λόγος, πιστεύω, που δεν ενοχλούν ιδιαίτερα το σύστημα όλα όσα αποκαλύπτονται ή γράφονται εμπεριστατωμένα για την γυμνή αλήθεια. Γιατί ακριβώς αυτό θέλει. Να γίνουμε, και γίναμε, πολίτες "περί πάρτης".
Ερώτηση εργασίας για όποιον με διαβάσει.
Στο τελικό αποτέλεσμα, σε τι διαφέρει ένας Πρωθυπουργός στην Δημοκρατία από Δικτάτορα; Μια εκλεγμένη Κυβέρνηση από Χούντα;
Στο τελικό απoτέλεσμα λέω.
o prwtos gia na ton psifiseis sou leei paramythia.o defteros varietai.
Πολύ καλή δημοσίευση! Επιτέλους μια διαφορετική άποψη που προσφέρει σοβαρότητα και αλήθεια! Πάντα είναι σημαντικές και χρήσιμες οι απόψεις των μορφωμένων που δεν είναι Έλληνες!
#3 Ανώνυμος
LOL! Τι είπες τώρα;; Έγραψες!
@Χρυσάνθη
Ειδικά στην δική μας πολιτικο-οικονομική κοινωνία. Όπου δεν ξέρεις ο κάθε αναγνωρίσιμος που μιλάει, τι ρόλο παίζει. Αυτό, μέχρι να επιστρατεύσουν και ξένους, μετά δεν θα βγάζουμε άκρη ούτε και απο εκεί.
Δημοκρατία < κρατεί ο δήμος.
Η Δημοκρατία λογιζόταν άλλοτε ως άθλημα. Ούτε καθεστώς, ούτε πολίτευμα.
Άθλημα.
Τώρα , το τι εννοεί ο καθένας με την λέξη , αυτό είναι άλλο θέμα
Δημοσίευση σχολίου